Lakshman Meena, M.D., Ranjan Gupta, M.D., D.M
مردی ۳۲ ساله با سابقه چندین ساله کمردرد و سفتی گردن، شانه و باسن به کلینیک روماتولوژی مراجعه کرد. در معاینه، تغییر رنگ دندان قهوه‌ای مایل به زرد (پانل A) و محدودیت در حرکات ستون فقرات گردنی، باسن و شانه‌ها مشاهده شد. رادیوگرافی لگن استئواسکلروز را بدون ساکروایلیت نشان داد (پانل B). امتیاز T برای تراکم مواد معدنی استخوان +۱۲.۱ در ستون فقرات کمری و ۳.۱+ در لگن بود. آزمایشات آزمایشگاهی سطح آلکالین فسفاتاز ۴۷۹ IU در لیتر (محدوده مرجع ۸۰ تا ۲۴۰) و سطح هورمون پاراتیروئید ۱۰۳ pg در میلی لیتر (محدوده مرجع، ۱۵ تا ۶۸)، با سطوح نرمال کراتینین، کلسیم و ویتامین D را نشان داد. از آنجایی که بیمار در منطقه ای با سطوح بالای فلوراید در آب های زیرزمینی زندگی می کرد، مشکوک به فلوئوروزیس اسکلتی بود. رادیوگرافی هر دو ساعد کلسیفیکاسیون غشای بین استخوانی را نشان داد (پانل C، نوک پیکان). سطح فلوراید سرم ۰.۰۵ ppm (مقدار مرجع، <0.02 ppm) و دفع فلوراید ادرار ۲۴ ساعته ۷.۵ ppm، بود که تشخیص را تأیید کرد. به او توصیه شد آب آشامیدنی خود را عاری از فلورین کند و با کلسیم، ویتامین D و داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی درمان شد. دو سال بعد، او کاهش ۵۰ درصدی درد و سفتی را گزارش کرد.
N Engl J Med 2021; 385:1510. October 14, 2021
