مترجم: فرناز اخباری – ماما
آیا سلکوکسیب به عنوان یک درمان اضافی برای بیمارانی که جهت درمان مرسوم زنان مبتلا به سرطان اولیه پستان ERBB2 (HER2 سابق) منفی ، فایده ای دارد؟
یافته ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی، ۲۶۳۹ بیمار به صورت تصادفی به نسبت ۲:۱ برای دریافت درمان با سلکوکسیب یا دارونما به مدت ۲ سال مورد بررسی قرار گرفتند. میزان زنده ماندن بدون وجود بیماری برای ۴۸۷ بیمار (۱۹٪) گزارش شده است: در ۱۸٪ از کسانی که سلکوکسیب دریافت می کنند و ۱۹٪ ازکسانی که دارونما دریافت می کنند ،تفاوت دیده میشود که معنی دار نیست.
به طور کلی، برای بیمارانی که سلکوکسیب دریافت کرده اند در مقایسه بابیمارانی که دارونما به عنوان درمان کمکی برای سرطان اولیه پستان با ERBB2 منفی دریافت کردند، فایده ای نداشت.
اهمیت بیماران مبتلا به سرطان پستان پس از درمان کمکی همچنان در معرض خطر عود هستند. اثرات ضد توموری سلکوکسیب در مدل های پیش-بالینی سرطان پستان در انسان نشان داده شده است، اما در شواهد بالینی مشاهده نشده است.
هدف: ارزیابی نقش سلکوکسیب بعنوان یک درمان کمکی به درمان مرسوم برای زنان مبتلا به سرطان اولیه پستان ERBB2 منفی (HER2 سابق).
طراحی، تنظیم و شرکت کنندگان آزمایش تصادفی اروپایی سلکوکسیب (REACT) یک مطالعه فاز ۳، تصادفی و دو سو کور بود که در ۱۶۰ مرکز در سراسر انگلیس و آلمان انجام شد. در این آزمایش، مدت ۲ سال سلکوکسیب به عنوان درمان کمکی در مقابل دارونما به ۲۶۳۹ بیمار شرکت کننده از تاریخ ۱۹ ژانویه ۲۰۰۷ تا ۱ نوامبر ۲۰۱۲، با پیگیری ۱۰ ساله پس از اتمام درمان تجویز کردند. بیماران واجد شرایط شامل بیمارانی بود که برداشت کامل سرطان پستان با درمان موضعی و سیستمیک طبق روش مرسوم داشتند. بیماران با ERBB2 مثبت یا بدون گره و T1 ، وتومورهای درجه ۱ واجد شرایط نبودند. تصادفی سازی در گروه سلکوکسیب یا دارونما به نسبت ۲:۱ بود. تجزیه و تحلیل آماری از ۵ می ۲۰۱۹، تا ۵ مارس ۲۰۲۰ انجام شد.
مداخلات بیماران ۴۰۰ میلی گرم سلکوکسیب، یا دارونما به مدت ۲ سال یک بار در روز دریافت کردند.
نتایج و اقدامات اصلی نقطه پایانی اولیه، بقای بیمار بدون وجود بیماری (DFS) بود که در جمعیت تحلیل به قصد درمان با استفاده از رگرسیون نسبت خطرکاکس و لگ رتبه ای آنالیز و پیگیری کامل شد.
در مجموع ۲۶۳۹ بیمار (سن متوسط، ۵۵.۲ سال) وارد مطالعه شدند. ۱۷۶۳ نفرسلکوکسیب و ۸۷۶ نفردارونما دریافت کردند. بیشتر تومورهای بیماران (۷۳٪) گیرنده استروژن مثبت یا گیرنده پروژسترون مثبت و ERBB2 منفی بودند. در مجموع ۱۲۶۵ بیمار (۴۸٪) گره مثبت و ۱۱۱۱ (۴۲٪) تومور درجه ۳ داشتند. با پیگیری متوسط ۷۴.۳ ماهه (دامنه بین چهار، ۶۱.۴-۹۳.۶ سال)، میزان بقای بدون وجود بیماری برای ۴۸۷ بیمار (۱۹٪) گزارش شده است. ۱۸٪ در بیمارانی که سلکوکسیب (۸۴٪) دریافت کرده اند و ۱۹٪ کسانی که دارونما دریافت کرده اند؛ خطرتنظیم نسبت ۰.۹۷ بود. میزان اثرات سمی در هر دو گروه درمانی کم بود و تفاوت آماری معنی داری نداشت.
نتیجه گیری و ارتباط در این کارآزمایی بالینی تصادفی، بیماران هیچ اثری در بهبود میزان بقای بدون وجود بیماری در درمان ۲ ساله با سلکوکسیب در مقایسه با دارونما به عنوان درمان کمکی سرطان پستان ERBB2 منفی مشاهده نشد. درمان طولانی مدت یا استفاده از دوز بالاتر سلکوکسیب ممکن است منجر به بهبود این میزان شود ، اما مطالعات بیشتری لازم است.
Charles Coombes, MD, PhD; Holly Tovey, MSc; Lucy Kilburn, MSc
JAMA Oncol. July 15, 2021
