Marsha Reyngold, MD, PhD; Eileen M. O’Reilly, MD; Anna M. Varghese, MD
آیا افزایش دوز تابش به دوزهای شناخته شده جهت بهبود سرطان های دیگر باعث کنترل و بقای تومور موضعی در بیماران مبتلا به سرطان پانکراس موضعی می شود؟
یافته ها: پرتودرمانی کاهشی پس از شیمی درمانی القایی در ۱۱۹ بیمار مبتلا به سرطان پانکراس غیر قابل جراحی بصورت موضعی پیشرفته با ۲ سال میزان پیشرفت تومور موضعی فقط ۳۲.۸٪ و میزان بقای کلی ۲ ساله ۳۸٪ از زمان تابش همراه بود.
معنی: پرتودرمانی کاهشی هیپوکراش شده همراه با کنترل دیرپای تومور اولیه منجر به نتایج مطلوب بقا شد.
اهمیت: برداشتن طی جراحی برای بیماران مبتلا به سرطان پانکراس، تنها گزینه درمانی در نظر گرفته شده است. گزینه های درمانی موضعی غیر جراحی که بتوانند مزایای مشابهی را فراهم کنند، مورد نیاز هستند. تکنیکهای پرتودهی نوظهور که به حرکت اعضای بدن می پردازند، دوزهای تابش درمانی را برای بیماران مبتلا به بیماری غیر قابل جراحی امکان پذیر کرده است.
هدف: تعیین ارتباط پرتودرمانی کاهشی هیپوکراش شده (A-RT) با بقا برای بیماران مبتلا به سرطان پانکراس موضعی پیشرفته (LAPC) تحت درمان با یک روش برنامه ریزی و تحویل تابش جدید.
طراحی، محیط و شرکت کنندگان: این مطالعه کوهورت شامل ۱۱۹ بیمار متوالی تحت درمان با A-RT بین ژوئن ۲۰۱۶ و فوریه ۲۰۱۹ بود و در یک پایگاه داده حمایتی آینده نگر ثبت نام کرد. بیماران با یک روش استاندارد در یک شبکه بزرگ منطقه ای سرطان دانشگاهی تحت درمان قرار گرفتند. همه بیماران مبتلا به سرطان پانکراس لوکالیزه، غیرقابل برداشت و یا از نظر پزشکی غیرقابل جراحی با تومورهایی در هر اندازه و کمتر از ۵ سانتی متر از مجاور لومینال با تومور اولیه واجد شرایط بودند.
مداخلات Ablative RT (98 گری دوز بیولوژیکی موثر) با استفاده از تجهیزات استاندارد تحویل داده شد. از ورودی تنفسی، هدایت تصویر بافت نرم و برنامه ریزی تطبیقی انتخابی برای پرداختن به حرکت اندامها و محدود کردن دوز به اندامهای مجرای اطراف استفاده شد.
نتایج و اقدامات اصلی نتیجه اصلی بقای کلی (OS) بود. نتایج ثانویه شامل بروز پیشرفت موضعی و بقای بدون پیشرفت است.
نتایج بین سال های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۹ ، ۱۱۹ بیمار A-RT دریافت کردند، از جمله ۹۹ نفر با T3/T4 و ۵۳ نفر با بیماری گره مثبت، با سطح آنتی ژن کربوهیدرات متوسط ۱۹-۹ (۹-۱۹CA) بیشتر از ۱۶۷U/mL. بیشتر آنها (۹۷.۵%) شیمی درمانی القایی را برای میانگین ۴ ماه (۱۸.۴ تا ۰.۵) دریافت کردند. میانگین OS از تشخیص و A-RT به ترتیب ۲۶.۸ و ۱۸.۴ ماه بود. با توجه به OS 12 و ۲۴ ماه،A-RT 74٪ و ۳۸٪ بود. بروز تجمعی دوازده و ۲۴ ماه شکست محلی در منطقه به ترتیب ۱۷.۶٪ و ۳۲.۸٪ بود. کاهش ۱۹-۹ CA بعد از القا با بهبود کنترل منطقه و بقا همراه بود. خونریزی دستگاه گوارش فوقانی درجه ۳ در ۱۰ بیمار (۸٪) بدون هیچ رویداد درجه ۴ تا ۵ رخ داد.
نتیجه گیری و ارتباط: این مطالعه کوهورت از بیماران مبتلا به LAPC غیر قابل جراحی نشان داد که A-RT متعاقب درمان القایی چند عاملی برای LAPC با کنترل تومور موضعی منطقه ای و بقا مطلوب همراه است. کارآزمایی تصادفی احتمالی در بیماران مبتلا به LAPC، موجه است.
JAMA Oncol. March 11, 2021
