مترجم: پروین امامی – پرستار
بیماری کروناویروس ۲۰۱۹ (Covid-19) که به وسیله سندرم تنفسی حاد و شدید کروناویروس ۲ (SARS-CoV-2) ایجاد می شود به طور جهانی و فراگیر گسترش یافته است و یک تهدید جاری و جدی برای سلامتی بشر می باشد. طیف های بیماری کووید-۱۹ از خفیف تا شدید متفاوت می باشد و شیوع بالای بیماری و مرگ در زیرگروه های بیماران آسیب پذیر گزارش شده است. خطر مرگ ناشی از بیماری کووید-۱۹ در بین بیماران سالمند و در بین افراد مبتلا به بیماری ها و شرایط طبی مزمن مانند بیماری قلبی- عروقی، سرطان، دیابت، بیماری ریوی، و چاقی متفاوت می باشد. علائم بیماری کووید-۱۹ شامل تنگی نفس، خستگی، تب، ناخوشی، و بی خوابی است. این علائم می توانند به عواقب شدیدتری پیشروی نمایند، از جمله پنومونی ویرال و سندرم دیسترس تنفسی حاد. ضایعات طولانی مدت بیماری کووید-۱۹ به طور کامل درک نشده است، و علائم مداوم و ماندگارگزارش شده اند.
گزینش های درمانی مختلفی برای بیماران مبتلا به کووید-۱۹ بررسی شده اند از جمله تزریق پلاسمای دوره نقاهت (convalescent) و تعدیل کننده های ایمنی (immunomodulators)، اگرچه نتایجِ این درمان ها با هم مخلوط شده اند. سازمان غذا و دارو در دسامبر ۲۰۲۰ مجوز استفاده ضروری از واکسن های RNA messenger شامل BNT 162b2 و Mrna-1273 را اهدا کرد که خار پروتئین SARS-CoV-2 را هدف قرار می دهند. در حالی که تزریق این واکسن ها به جریان افتاد، اما هنوز بیمارانی که قبل از واکسیناسیون علائم کووید-۱۹ را دارند یا کسانی که عفونت پیشرفته در آنها توسعه می یابد، باید تحت درمان قرار گیرند. ایمنی درمانی هومورال غیرفعال فوری با آنتی بادی های منوکلونال خنثی کننده نیز یک راه درمانی و پیشگیری احتمالی جهت پیشگیری از بستری شدن مربوط به کووید-۱۹ و مرگ است.
دو تا از آنتی بادی های منوکلونال خنثی کننده شامل باملانیویماب و اتسویماب از پلاسمای دوره نقاهت بیماران مبتلا به کووید ۱۹ در ایالات متحده و چین گرفته شدند. این آنتی بادی های منوکلونال خنثی کننده قوی میتوانند خار سطح گلیکوپروتئین SARS-CoV-2 که ورود ویروس به داخل سلول میزبان را میانجی گری می کند، را هدف قرار دهند. باملانیویماب به وسیله Eli Lilly بعد از کشف آن به وسیله محققان در مرکز بیولوژیک آب سلرا (AbCellera) و در مرکز تحقیق واکسن انجمن ملی آلرژی و عفونت ها ساخته شد. اتسویماب در نتیجه تلاش های مشترک Eli Lilly، Junshi Biosciences و انجمن میکروبیولوژی آکادمی علوم چین بدست آمد.
کارآزمایی بالینی فاز ۲ و بخش اولیه فاز ۳ بلوک محل اتصال ویروس و ورود سلول با آنتی بادی های خنثی کننده SARS-CoV-2 (BLAZE-1) نشان داد که تک درمانی با باملانیویماب و درمان مرکب با ملانیویماب به همراه اتسویماب هر دو در کاهش خطر بستری شدن ناشی از کووید-۱۹ و پیشروی به سمت بیماری شدید موثر بوده اند. در نتیجه FDA در نوامبر ۲۰۲۰۰ مجوز استفاده فوری برای تک درمانی با باملانیویماب را صادر کرد، اما این مجوز بعداً فسخ شد. FDA در فوریه ۲۰۲۱ مجوز استفاده فوری از تزریق با هم دو داروی باملانیویماب به اضافه اتسویماب را صادر کرد. ما یافته های آخرین بخش از کارآزمایی فاز ۳ BLAZE-1 که در آن گروه های نوجوان (>12 سال) و بیماران سرپایی بزرگسال مبتلا به بیماری خفیف یا متوسط کووید-۱۹ که در معرض خطر بالای ابتلا به بیماری شدید هستند و داروی باملانیویماب- اتسویماب یا دارونما دریافت کردند را گزارش می کنیم.
تاریخچه: بیماران با شرایط طبی زمینه ای در معرض افزایش خطر ابتلا به بیماری شدید کروناویروس ۲۰۱۹ (کووید-۱۹) قرار دارند. در حالی که ایمنی گرفته شده از واکسن طی زمان ایجاد می شود، درمان با آنتی بادی مونوکلونال خنثی کننده سبب ایجاد ایمنی فوری و غیرفعال یا پاسیو می شود و ممکن است پیشروی بیماری و عواقب را محدود نماید.
روش ها: ما در این کارآزمایی فاز ۳ یک گروه از بیماران سرپایی مبتلا به کووید-۱۹ خفیف یا متوسط که در معرض خطر بالای پیشروی به سمت بیماری شدید بودند را به طور تصادفی به نسبت ۱:۱ به دو گروه اختصاص دادیم: یک گروه اینفیوژن داخل وریدی تک دوز یک داروی ترکیبی آنتی بادی منوکلونال خنثی کننده (۲۸۰۰ میلی گرم باملانیویماب و ۲۸۰۰ میلی گرم اتسویماب، تزریق با هم) طی سه روز بعد از تشخیص آزمایشگاهی سندرم تنفسی حاد و شدید عفونت کروناویروس ۲ (SARS-CoV-2) را دریافت کرد، و گروه دیگر دارونما (پلاسبو) گرفت. پیامد اولیه عبارت بود از وضعیت بالینی کلی بیماران که به صورت بستری در بیمارستان به دلیل کووید-۱۹ یا مرگ به هر علتی تا روز ۲۹ تعیین شد.
نتایج: در کل ۱۰۳۵ بیمار به طور تصادفی، اینفیوژن داروی باملانیویماب – اتسویماب یا دارونما دریافت کردند. میانگین سنی بیماران معادل ۱۶.۸±، ۵۳.۸ بود و ۵۲٪ دختران یا خانم های نوجوان بودند. تا روز ۲۹، در کل ۱۱ نفر از ۵۱۸ بیمار (۲.۱٪) در گروه باملانیویماب- اتسویماب یا به دلیل کووید-۱۹ بستری شدند یا به هر علتی فوت کردند، و در مقایسه با آن ۳۶ نفر از ۵۱۷ بیمار (۷٪) در گروه پلاسبو این شرایط را داشتند. هیچ مرگی در گروه باملانیویماب- اتسویماب به دلیل بیماری رخ نداد؛ ۱۰ مرگ در گروه دارونما رخ داد که ۹ تای آنها به وسیله محققان در ارتباط با کووید-۱۹ تشخیص داده شد. بار ویرال در بین بیمارانی که باملانیویماب- اتسویماب دریافت می کردند نسبت به افرادی که دارونما می گرفتند، در روز هفتم کاهش بیشتری از خط مبنا نشان داد.
نتیجه گیری: باملانیویماب- اتسویماب در بین بیماران سرپایی پرخطر نسبت به پلاسبو سبب بروز پایین تر بستری شدن یا مرگ در رابطه با بیماری کووید-۱۹ شد و روند کاهش در بار ویروسی SARS-CoV-19 شدت گرفت.
نمودار: اثر باملانیویماب- اتسویماب بر روی بار ویرال (روزهای ۱-۱۱)
میانگین تغییر در بار ویروسی از خط مبنا تا روز ۱۱ بعد از آغاز درمان با باملانیویماب- اتسویماب یا دارونما نشان داده شده است. بار ویروسی از ارزش آستانه- چرخه روی سنجش واکنش زنجیره پولی مراز نسخه برداری معکوس محاسبه شد. میله های خطا ضریب اطمینان ۹۵٪ را نشان میدهند.
Michael Dougan, M.D., Ph.D., Ajay Nirula, M.D., Ph.D., Masoud Azizad, M.D.
N Engl J Med 2021. NEJMoa2102685. July 14, 2021
