Prof Amalia Gastaldelli, PhD. Prof Kenneth Cusi, MD. Laura Fernández Landó, MD
تیرزپاتید یک پلی پپتید انسولینوتروپیک دوگانه وابسته به گلوکز (GIP) و آگونیست گیرنده پپتید-۱ شبه گلوکاگون است که برای درمان دیابت نوع ۲ در حال پیشرفت است. هدف از این مطالعه تعیین تغییرات در محتوای چربی کبد (LFC)، حجم بافت چربی احشایی (VAT) و بافت چربی زیر جلدی شکم (ASAT) در پاسخ به تیرزپاتید یا انسولین دگلودک در یک زیرجمعیت از مطالعه SURPASS-3 بود..
مواد و روش ها این مطالعه فرعی از کارآزمایی فاز ۳ SURPASS- تصادفی، برچسب باز، گروه موازی در ۴۵ مرکز تحقیقات پزشکی و بیمارستان در هشت کشور (آرژانتین، اتریش، یونان، مجارستان، ایتالیا، رومانی، اسپانیا و ایالات متحده آمریکا) انجام شد.. شرکت کنندگان واجد شرایط بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع ۲، HbA1c پایه ۷.۰-۱۰.۵٪ (۵۳-۹۱ mmol/mol)، BMI حداقل ۲۵ کیلوگرم بر متر مربع، وزن ثابت، فاقد انسولین و تحت درمان با متفورمین به تنهایی یا همراه با یک مهارکننده ۲ SGLTحداقل ۳ ماه قبل از غربالگری بودند. علاوه بر معیارهای ورود به مطالعه اصلی، شرکت کنندگان در مطالعه فرعی دارای شاخص کبد چرب حداقل ۶۰ بودند. شرکت کنندگان اسکن MRI داشتند و در مطالعه اصلی به صورت تصادفی (۱:۱:۱:۱) به تزریق زیر جلدی یک بار در هفته تیرزپاتید تقسیم شدند. ۵ میلی گرم، ۱۰ میلی گرم، یا ۱۵ میلی گرم، یا تزریق زیر جلدی یک بار در روز انسولین دیگلودک تیتر شده، با استفاده از یک سیستم پاسخ اینترنتی تعاملی، و بر اساس کشور، HbA1c و داروهای ضد هیپرگلیسمی خوراکی همزمان طبقه بندی شد. نقطه پایانی اثربخشی اولیه، تغییر از سطح پایه در LFC بود (که توسط کسر چربی با تراکم پروتون MRI MRI-PDFF]] در هفته ۵۲ با استفاده از داده‌های تلفیقی از گروه‌های تیرزپاتید ۱۰ میلی‌گرم و ۱۵ میلی‌گرم در مقابل انسولین دگلودک اندازه‌گیری شد). آنالیزها در جمعیت ثبت نام شده MRI، که شامل شرکت‌کنندگان در جمعیت اصلاح‌شده با قصد درمان در مطالعه اصلی که در ابتدا یا بعد از شروع مطالعه MRI معتبری نیز داشتند، ارزیابی شد.
یافته ها از ۱ آوریل ۲۰۱۹ تا ۱۵ نوامبر ۲۰۱۹، ۵۰۲ شرکت کننده از نظر واجد شرایط بودن برای شرکت در این مطالعه فرعی مورد ارزیابی قرار گرفتند که ۲۹۶ نفر (۵۹٪) در جمعیت ثبت نام شده MRI قرار گرفتند و به طور تصادفی به درمان اختصاص یافتند. (۵ میلی گرم تیرزپاتید n=71، ۱۰ میلی گرم تیرزپاتید، n=79؛ ۱۵ میلی گرم تیرزپاتید، ۷۲=n؛ و انسولین دگلودک، ۷۴=n). مشخصات دموگرافیک و بالینی پایه در تمام گروه های درمانی مشابه بود. از میانگین کلی LFC پایه اولیه ۱۵.۷۱٪ (۸.۹۳ SD)، کاهش مطلق LFC در هفته ۵۲ برای گروه های ۱۰ میلی گرم و ۱۵ میلی گرم تیرزپاتید (۸.۰۹-٪، ۰.۵۷ SE) در مقابل گروه انسولین (degludec -3.83٪، ۰.۸۳). به طور قابل توجهی بیشتر بود. تفاوت درمان تخمین زده شده در مقابل انسولین degludec -4.71٪. کاهش LFC به طور قابل توجهی با LFC پایه (۰.۷۱ρ=–)، کاهش vat (ρ=۰.۲۹)، کاهش در (ASAT ρ=۰.۳۳)، و کاهش همبستگی داشت. در وزن بدن (ρ=۰.۳۴) در گروه های تیرزپاتید.
تفسیر تیرزپاتید کاهش قابل توجهی در LFC و VAT و حجم ASAT در مقایسه با انسولین degludec در این گروه از بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ در مطالعه ۳ SURPASS- نشان داد. این داده ها شواهد بیشتری در مورد اثرات متابولیک این آگونیست گیرنده دوگانه GIP و۱GLP- جدید ارائه می دهند.
The Lancet. Diabetes &Endocrinology. VOLUME 10, ISSUE 6, P393-406, JUNE 01, 2022
