Meagan Drillinger – Jennifer Chesak
بررسی اسکن‌های گرفته شده از مغز افراد نشان داده که تاثیر شنیدن یک توهین (بدون در نظر گرفتن دلیل آن) بر مغز، مانند تاثیر زدن یک «سیلی کوچک به صورت» است و کلمات ادا شده واقعاً می‌توانند به مغز صدمه ای حتی ناچیز بزنند.
این نتیجۀ تحقیقی بود که توسط تیمی از پژوهشگران در هلند انجام و گزارش آن در مجلۀ Frontiers in Communication منتشر شد.
پژوهشگران همچنین در جریان این تحقیق دریافتند که حتی در یک محیط خنثی و بدون زمینه مانند آزمایشگاه نیز، شنیدن یا خواندن نظرات منفی در مورد خود یا دیگران، به مغز آسیب عاطفی وارد می‌کند.
پژوهشگران که سعی داشتند ارتباط میان احساسات و زبان را بررسی کنند، در جریان این تحقیق واکنش‌های مغز ۷۹ زن را با استفاده از فناوری الکتروانسفالوگرافی و نصب رساناهایی روی پوست آنها مورد مطالعه قرار دادند تا بتوانند نحوه واکنش مغز به سه شیوۀ مختلف گفتار (شامل توهین، تعریف و تمجید، واقعیت‌های خنثی) را اندازه گیری کنند.
نتایج تحقیقات آنها نشان داد که کلمات واقعاً می‌توانند به مغز صدمه بزنند.
دکتر مارین استرویکسما، مسئول این پژوهش از دانشگاه اوترخت، ضمن تایید این نتیجه و با اشاره به اینکه انسان‌ها موجوداتی بسیار اجتماعی هستند که اغلب برای بقا و رشد به روابط بین فردی متکی هستند، اعلام کرد: «درک اینکه یک عبارت توهین‌آمیز با مردم چه می‌کند و چرا چنین اثری را در مغز بر جا می‌گذارد، بسیار مهم است. بویژه برای روان‌شناسانی که علاقمندند بدانند چگونه می‌توان افراد را به کمک زبان و گفتار به حرکت در آورد.»
توهین؛ تهدیدی برای شهرت و احساسات فرد
پژوهشگران توهین را نوعی «تهدید» برای شهرت و احساسات یک فرد تعریف می‌کنند و معتقدند که نتایج مطالعاتی که در هلند انجام شده، فرصت منحصر به فردی را برای مطالعه پویایی زبان و تاثیر آن بر احساسات در اختیار آنها گذاشته است.
در این آزمایش، آنها از ۷۹ شرکت‌کننده خواستند که متن‌هایی را بخوانند که یا توهین آمیز (مثلاً «لیندا وحشتناک است»)، یا تعریفی («لیندا فوق‌العاده است») یا واقعی و توصیفی («لیندا هلندی است») بودند.
در نیمی از این متن‌ها، نام خود شرکت کننده نوشته شده بود (مثلا فردی به نام لیندا متن‌هایی حاوی توهین‌هایی به خودش را می‌خواند) و در نیم دیگر متن‌ها نیز نام شخصی دیگر؛ و پژوهشگران به زنان گفتند که تصور کنند که این متن‌ها توسط سه مرد خیالی نوشته شده است.
با این حال نتایج بررسی‌ها نشان داد که حتی در یک محیط آزمایشگاهی و بدون تعامل واقعی انسانی، توهین‌های کلامی بدون توجه به اینکه چه کسی هدف توهین قرار می‌گیرد، همچنان به شما حمله می‌کند و حتی پس از تکرار تمرین، توهین‌ها همچنان به افراد «سیلی» می‌زند.
دکتر مارین استرویکسما افزود: «تحقیقات نه تنها ما نشان داد که حتی در یک محیط آزمایشگاهی و بدون تعامل واقعی بین افراد، واژگان توهین آمیز مانند سیلی‌های کوچک به صورت عمل می‌کنند، بلکه توهین‌ها به سرعت توجه مغز را به خود جلب می‌کنند و معنای احساسی توهین‌ها در حافظه بلندمدت ما ثبت می‌شود. این مطالعه می‌تواند به محققان در درک رفتار اجتماعی بهتر کمک کند. همچنین روش دقیقی که کلمات می‌توانند بار توهین‌آمیز و احساسی منفی خود را در لحظه خواندن یا شنیدن این کلمات ارائه دهند، هنوز به خوبی درک نشده است.»
Thea Gallagher، روانپزشک، استادیار بالینی در بخش روانپزشکی در NYU Langone Health، گفت که این تحقیق آنچه را که بسیاری از مردم به طور حکایتی گزارش کرده اند تأیید می کند. «توهین‌های کلامی می‌تواند آنقدر تأثیر منفی بگذارد که ما واقعاً همه چیزهای مثبت [مردم می‌توانند درباره ما بگویند] را در نظر نگیریم.» «مردم به من مراجعه می‌کنند و اغلب در جلسات در مورد چیزهایی صحبت می‌کنیم که به آنها گفته می‌شود که دردناک بوده است، چه در دوران کودکی و چه در زندگی فعلی‌شان. این نشان می‌دهد که ما افراد حساسی هستیم.»
اکثریت قریب به اتفاق مردم برای احساس خوشی در جامعه و تعلق به آن تلاش می کنند. این امر به دلیل نیاز جسمی و روانی در ارتباط و بقا است.
آلیسون فورتی، دکترا، استادیار آموزشی در بخش مشاوره در دانشگاه ویک فارست، که در این مطالعه دخالتی نداشت، گفت: بنابراین، مردم دائماً محیط خود را برای تهدیدهای ایمنی یا متعلق بررسی می‌کنند. «تهدیدهای آشکار شامل اعمال خشونت فیزیکی می‌شوند، اما تهدیدات لفظی می‌تواند ظریف‌تر، هرچند نه لزوماً خوش‌خیم‌تر باشد. تهدیدهای کلامی یا حتی توهین های جزئی می تواند پاسخ استرس انسان را فعال کند و به ذهن و بدن هشدار دهد تا برای بقا آماده شوند. زمانی که بقا به احساس تعلق یا امنیت روانی گره خورده باشد، ممکن است ایجاد یک پاسخ فیزیولوژیکی زیاد طول نکشد.
Caroline Bobbie، LCSW، روان‌درمانگر Sonder Health & Wellness در رالی، NC، گفت که توهین‌ها می‌توانند «درد عاطفی واقعی و ماندگاری ایجاد کنند». در این مطالعه پژوهشی، از کلمات محرکی مانند «احمق» یا «زشت» استفاده شد. یکی از مشاهداتی که من با این کلمات محرک انجام دادم این بود که آنها توهین هایی هستند که با عزت نفس و ناامنی ما بازی می کنند.» من اغلب با مشتریان و گفتگوی درونی آنها کار می کنم. حقیقت این است که اکثر مردم معتقدند، بازخوردهای منفی مانند این کلمات نیز در جهت گیری منفی نقش دارد، که تمرکز افراد را بر بازخورد مثبت که با منفی گرایی مقابله می کند دشوارتر می سازد.
بابی افزود: برداشت من از این مطالعه تحقیقاتی این است که مراقب نحوه صحبت با خود و دیگران باشیم. به عنوان موجودات اجتماعی که در یک جامعه زندگی می کنیم، همه باید آماده و مراقب باشیم. بازخورد منفی بخشی از زندگی است همانطور که گفته شد شما می توانید با یادگیری نحوه تسکین خود با گفتگوی درونی خود، از عزت نفس خود در برابر این بازخورد محافظت کنید. کلماتی را که استفاده می‌کنید با دقت در مورد خود و دیگران در نظر بگیرید، زیرا کلمات شما تأثیری پایدار دارند.
محدودیت های مطالعه
یکی از محدودیت‌های مطالعه این بود که در یک محیط آزمایشگاهی و نه در زندگی واقعی انجام شد. اما کارشناسان فکر می کنند که واکنش های شرکت کنندگان در یک محیط واقعی بسیار چشمگیرتر خواهد بود.
میدانیم که این نتایج در یک محیط آزمایشگاهی بدست آمده است. حال این سوال پیش می‌آید که چقدر در دنیای واقعی بدتر است، وقتی مردم راه‌های خاصی برای ناراحت کردن شما می‌دانند؟
گالاگر گفت. «[کسانی که توهین می‌کنند] چیزی را پیدا می‌کنند که ذره‌ای حقیقت دارد، یا چیزی که شما به آن حساس هستید را بزرگ نمایی کرده و عنوان می کنند.» زمانی که حملات کلامی شخصی تر باشد، واکنش به طرز چشمگیری بدتر خواهد شد.
محدودیت دوم فقدان تنوع در مطالعه بود. این فقط شامل شرکت کنندگان زن بود که به توهین های ساخته شده از سوی مردان فرضی واکنش نشان می دادند.
فورتی در این مورد می گوید: «تکرار این مطالعه با یک جمعیت جنسیتی متنوع‌تر، اطلاعات بیشتری در مورد تفاوت‌های احتمالی جنسیتی نسبت به تأثیر فیزیولوژیکی تهدیدات کلامی ارائه می‌کند». از نظر تاریخی، زنان برای بقای جسمی و روانی، حلقه‌های اجتماعی تنگی ایجاد می‌کردند. عضویت در جامعه یا گروه اجتماعی به دلیل تمایل به بقا ارزش بیشتری داشت. تهدید به تعلق می تواند برای یک زن فاجعه بار باشد. بنابراین، منطقی است که زنان با تهدیدهای کلامی هماهنگ شوند و از نظر فیزیولوژیکی به آنها واکنش نشان دهند.
شناسایی روابط سمی
این تهدیدات چگونه در زندگی روزمره ما اعمال می شود؟
مهم است که در زندگی روزمره به روابطی که ممکن است توهین آمیز باشد بیشتر توجه کنیم و به همان اندازه که فکر می کنیم می توانیم از پس آن برآییم، این آسیب ممکن است در مغز شبیه آزار فیزیکی ثبت شود.
با نظارت بر افراد زندگی‌تان شروع کنید – شریک زندگی‌تان، اعضای خانواده‌تان، رئیس‌تان و …. اگر متوجه شدید که وقتی در اطراف این گروه از افراد هستید، احساس خیلی بدی دارید، آنچه را که به شما گفته می شود، یادداشت کنید. گالاگر گفت که آیا این بازخورد سازنده است یا چیزی است که سعی دارد شما را به عنوان یک شخص پایین بیاورد.
پیام بزرگی که اخیراً مجدداً مطرح می شود این است که سلامت روانی همان سلامت جسمی است. بر اساس تحقیقات، توهین های کلامی می تواند منجر به استرس و افسردگی شود. استرس بر سلامت جسمانی ما تأثیر می گذارد.
زمانی که افراد در حالت اضطراب هستند، ممکن است درد فیزیکی بیشتری نسبت به افرادی که اضطراب ندارند احساس کنند. ما به سلامت جسمانی خود اعتبار بسیار بیشتری و شرمندگی بسیار کمتری نسبت به سلامت روان می دهیم. آگاه باشید، حد و مرزها را تعیین کنید، و اگر رفتار تغییر نکرد، ممکن است بخواهید از شر آن رابطه خلاص شوید.
healthline.com/health-news July 21, 2022
