مترجم: آناهیتا خاقانی – مهندس بهداشت
مرد ۳۷ ساله ای با ۱۴ ماه سابقه نوک انگشتان دردناک، ضخیم و ترک خورده به کلینیک روماتولوژی سرپایی مراجعه کرد. وی گزارش کرد که دارای تب های متناوب درجه پایین و همچنین مشکل بلند شدن از روی صندلی و بالا آوردن بازوان خود بالای سرش است. معاینه از نظر ضعف عضلات پروگزیمال ناحیه هیپ و شانه قابل توجه بود. پوستی ضخیم، هایپر کراتوتیک، پوسته پوسته و شکاف دار در نوک و کناره های انگشتان و شست های هر دو دست راست (شکل A) و دست چپ (شکل B) قابل مشاهده بود، یافته ای که به عنوان “دستان مکانیک” شناخته می شود. تست آزمایشگاهی نشان داد که سطح کراتین کیناز بالاتر از ۲۰.۰۰۰ واحد در لیتر است (محدوده مرجع، ۵۱ تا ۲۹۸). آزمایش آنتی بادی ضد هسته و فاکتور روماتوئید منفی بود، اما آزمایش آنتی بادی های anti–Jo-1 (آنتی هیستیدیل- ترنسفر RNA سنتتاز) و ضد SSA (Ro-52) مثبت بود. CT اسکن با وضوح بالا، کدورت های ground-glass محیطی، غالب در لوب تحتانی ریه، رتیکولاسیون ساب پلورال و برونشکتازی های کششی را نشان داد، یافته هایی که مشخصه بیماری بینابینی ریه است. تشخیص سندرم آنتی سنتتاز (نوعی میوپاتی التهابی ایدیوپاتیک) انجام شد. پس از ۱ ماه درمان با پردنیزون خوراکی (۶۰ میلی گرم در روز) و آزاتیوپرین (۱۵۰ میلی گرم در روز) ، “دستان مکانیک” وی برطرف شد و میوزیت و بیماری بینابینی ریه فروکش کرد. پس از کاهش دوز گلوکوکورتیکوئید، درمان ریتوکسیماب وریدی هر ۶ ماه آغاز شد و از آن زمان بدون علامت باقی مانده است.
Soumya Chatterjee, M.D.
N Engl J Med 2021; 384:e16. February 11, 2021
