مترجم: فاطمه عطارزاده – ارشدبیوشیمی
اوزانیمود، یک رسپتور تعدیل کننده انتخابی اسفنگوزین -۱ فسفات، برای درمان بیماری التهابی روده تحت بررسی قرار گرفته است. کولیت اولسراتیو یک بیماری مزمن است که با پاسخ ایمنی نامنظم و التهاب مزمن در مخاط روده بزرگ مشخص می شود. درمانهای متداول مانند آمینوسالیسیلات ها در بیماران با شدت بیماری متوسط، نسبتاً موثر است. گلوکوکورتیکوئیدها با عوارض جانبی و پیامدهای نامطلوب دراز مدت برای سلامتی همراه بوده و به عنوان درمان مراقبتی و نگهدارنده توصیه نمی شوند. داروهای جدیدتر، از جمله داروهای بیولوژیکی و مهار کننده های ژانوس کیناز، در همه بیماران موثر نیستند یا می توانند با استفاده طولانی مدت اثر خود را از دست بدهند و با عفونت ها، واکنش های تزریقی و سرطان ها مرتبط هستند. بنابراین، نیاز به درمان های خوراکی جدید برای کولیت اولسروز وجود دارد که ایمن بوده و مصرف گلوکوکورتیکوئیدها را کاهش می دهد و دارای اثربخشی ماندگار هستند.
اوزانیمود یک گیرنده تعدیل کننده اسفنگوزین-۱-فسفات (S1P) است که با میل بالا به زیرگروه هایS1P ، ۱ و ۵ (S1P1 و S1P5) متصل می شود و منجر به داخلی شدن گیرنده های S1P1 در لنفوسیت ها و جلوگیری از اتحاد لنفوسیت ها در محل های التهابی می شود. در آزمایش فاز ۲، درمان با اوزانیمود در بیماران مبتلا به کولیت اولسروز متوسط تا شدید بهبود قابل توجهی را در مقایسه با دارونما از نظر نقاط آندوسکوپی، بافت شناسی و بالینی نشان داد. یک آزمایش فاز ۲ جداگانه مزایای استفاده از اوزانیمود را در بیماران مبتلا به بیماری کرون نشان داد. تا به امروز، مشخصات ایمنی ozanimod، که بر اساس مطالعات انجام شده در بیش از ۴۰۰۰ بیمار مبتلا به کولیت اولسروز، بیماری کرون، یا اسکلروز متعدد عودکننده و داوطلبان سالم مشخص شده است، در بین جمعیت ها یکسان است. چندین عارضه جانبی با علائم خاص که با تعدیل گیرنده S1P مرتبط هستند (به عنوان مثال، برادی کاردی، عفونت های جدی، ادم ماکولا و افزایش سطح آنزیم کبدی) در آزمایشات بالینی مورد بررسی قرار گرفت. ما در اینجا نتایج True North ، ۵۲ هفته، مرحله ۳ ترایال را برای ارزیابی اوزانیمود به عنوان درمان القایی و نگهدارنده در بیماران مبتلا به کولیت اولسروز متوسط تا شدید فعال گزارش می دهیم.
مواد و روش ها: ما فاز ۳، چندمرکز، تصادفی ، دوسوکور ، کنترل دارونما و آزمایش داروی اوزانیمود را به عنوان درمان القایی و نگهدارنده در بیماران مبتلا به کولیت اولسروز متوسط تا شدید انجام دادیم. در دوره القاء ۱۰ هفته ای، معین شد بیماران گروه ۱ اوزانیمود هیدروکلراید خوراکی را با دوز ۱ میلی گرم (معادل ۰.۹۲ میلی گرم اوزانیمود) یا دارونما یک بار در روز به صورت دو سو کور دریافت کنند و بیماران در گروه ۲ ozanimod با برچسب باز در همان دوز روزانه دریافت کردند. در هفته ۱۰، بیماران با پاسخ بالینی به اوزانیمود در هر دو گروه مجدداً تصادفی شدند تا اوزانیمود دوسوکور یا دارونما را برای دوره نگهداری (تا هفته ۵۲) دریافت کنند. نقطه پایانی اولیه برای هر دو دوره، درصد بیماران مبتلا به بهبودی بالینی بود که با نمره سه جزء مایو ارزیابی شد. نقاط کلیدی ثانویه بالینی، آندوسکوپی و بافت شناسی با استفاده از آزمون سلسله مراتبی رتبه بندی شده مورد ارزیابی قرار گرفت. ایمنی نیز مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج: در دوره القاء، ۶۴۵ بیمار در گروه ۱ و ۳۶۷ نفر در گروه ۲ گنجانده شدند. در مجموع ۴۵۷ بیمار در دوره نگهداری قرار گرفتند. شیوع بهبودی بالینی در بین بیمارانی که اوزانیمود دریافت کرده بودند به طور قابل توجهی بیشتر از کسانی بود که در هر دو روش القاء و نگهداری بودند. بروز پاسخ بالینی نیز با اوزانیمود نسبت به دارونما در طول القاء و نگهداری بیشتر بود. تمام نقاط پایانی ثانویه کلیدی دیگر در مقایسه با دارونما در هر دو دوره با اوزانیمود بهبود یافت. میزان بروز عفونت (با هر شدت) با اوزانیمود مشابه با دارونما در هنگام القا و بیشتر از دارونما در طول نگهداری بود. عفونت جدی در کمتر از ۲درصد بیماران در هر گروه در طول آزمایش ۵۲ هفته ای رخ داد. افزایش سطح آمینوترانسفراز کبدی با اوزانیمود شایع تر بود.
نتیجه گیری: اوزانیمود به عنوان داروی القایی و نگهدارنده در بیماران مبتلا به کولیت اولسروز متوسط تا شدید موثرتر از دارونما بود.
William J. Sandborn, M.D., Brian G. Feagan, M.D., Geert D’Haens, M.D
N Engl J Med 2021; 385:1280-1291. September 30, 2021
