Staci Saunders, MD. Kevin Braghirol, MD. Alexander Carbo, MD
یک آقای ۲۷ ساله با آدنوکارسینوم متاستاتیک محل اتصال معده- مری با سابقه ۵ هفته درد شدید شونده ران مراجعه کرد. تصویربرداری MRI (رزونانس مغناطیسی) مغز و ستون فقرات کارسینوماتوز لپتومننژیال منتشر را نشان داد. دوره بیماری او با درد شدید که به افزایش دُز اپیویید نیاز داشت، بدتر شد. بیمار سپس دچار سردردهای شدیدتر، سرگیجه، ضعف پا، و ناپایداری خفیف تنه (ترونکال) شد. بیمار شبی که بستری شد دچار آپنه و عدم پاسخگویی شد که با تزریق نالوکسون ابتدا بهبود یافت؛ البته او به خاطر تغییر وضعیت مغزی مداومش اینتوبه شد. یک سیتی اسکن سر بدون تزریق ماده حاجب شواهدی از خونریزی یا ضایعه توده ای را نشان نداد. معاینه نورولوژیک در بخش مراقبت ویژه نیز عدم وجود رفلکس های عصبی کرانیال را نشان داد که به تازگی ایجاد شده بود. آنژیوگرافی توموگرافی کامپیوتری سر/ گردن عدم وجود جریان داخل کرانیال و ادم مغزی منتشر را نشان داد (شکل). متخصص نورولوژی و نروسرجری نیز سکته مغزی اولیه در جریان خون خلفی شریان بازیلار را تایید کردند.
شکل: انژیوگرافی توموگرافی کامپیوتری سر و گردن عدم وجود جریان داخل کرانیال، ادم مغزی منتشر جدید، و فقدان تمایز ماده سفید- خاکستری هسته های عمقی را نشان می دهد که با آسیب انوکسیک منتشر موافق می باشد.
بحث: هر سال در ایالات متحده تقریباً ۷۹۵.۰۰۰ سکته مغزی رخ می دهد. از بین این سکته ها، ۸۷٪ ایسکمیک هستند و ۲۰٪ تا ۲۵٪ در سیستم جریان خون خلفی ایجاد می شوند که مسئول تقریباً ۱۵۰.۰۰۰ سکته در سال می باشند. البته سکته های جریان خون خلفی به سختی شناسایی می شوند زیرا آنها می توانند با علائم مبهم مانند سرگیجه (۴۷%)، سردرد (۲۸%)، و تهوع و استفراغ (۲۷%) هم نمایان شوند. به این ترتیب، تاخیر قابل توجهی در تشخیص آنها ایجاد می شود و امکان دارد نسبت به سکته های جریان خون قدامی ۲ تا ۳ بار بیشتر به اشتباه تشخیص داده شوند. شما به عنوان یک کادر درمان لازم است به میزان زیادی به سکته های جریان خون خلفی مشکوک شوید. علائمی که احتمالات مثبت و قوی تر برای سکته های جریان خون خلفی باشند شامل سندرم هورنر (۷۲.۰) یافته های حسی متقاطع (۵۴.۷) یا پارزی حرکتی (۲۴.۰)، نیستاگموس (۱۴.۰)، و آتاکسی (۵.۸) هستند. پزشکان و کادر بالینی می توانند معاینه اختصاصی و با حساسیت بالای HINTS را در کنار تخت بیمار انجام دهند تا در موارد علائم وستیبولار حاد بتوانند سکته های جریان خون خلفی را شناسایی کنند. معاینه HINTS متشکل از ۳ جز است: تکانه سر، نیستاگموس، و تست Skew. یک جز از معاینه HINTS غیرطبیعی شدیداً با سکته مغزی همراه است (حساسیت ۹۶%- ۱۰۰%، اختصاصیت ۸۴٪- ۹۶٪، نسبت احتمال مثبت ۶-۲۵)، و یک معاینه HINTS کاملاً طبیعی قویاً عدم وجود سکته مغزی را اطمینان می دهد (نسبت احتمالات منفی ۰.۰۱- ۰.۰۴). در حقیقت معاینه HINTS در تشخیص سکته مغزی طی ۲ روز اول سندرم های سرگیجه حاد بهتر از MRI است. به این ترتیب آشنایی با معاینه HINTS یک ابزار مهم است که می توان از آن در تشخیص سکته های مغزی جریان خون خلفی استفاده کرد.
نتیجه گیری
سرگیجه مشکلی است که معمولاً با آن مواجه می شویم و می تواند تشخیص را چالش برانگیز کند زیرا تشخیص های افتراقی گسترده ای برای آن وجود دارد. علائم برای تشخیص سکته های جریان خون خلفی شامل سندرم هورنر، یافته های حسی و حرکتی متقاطع، نیستاگموس، و اتاکسی هستند. شخص می تواند از معاینه HINTS در کنار بالین بیمار برای مشخص کردن این موضوع استفاده کند که آیا بیمار سرگیجه محیطی یا سکته مغزی دارد یا خیر. بیمار ما مورد بسیار مهمی از شناسایی بالینی و فوری سکته های مغزی جریان خون خلفی را نشان می دهد که مهارتی سودمند برای کلیه پزشکان و کادر بالینی است.
The American Journal of Medicine. VOLUME 134, ISSUE 9, E480-E481, SEPTEMBER 01, 2021
