Federica Poli, M.B., Ch.B., Imran H. Yusuf, M.B., Ch.B
مردی ۵۵ ساله با سابقه ۱ هفته ای تاری دید در هر دو چشم و سردرد به اورژانس مراجعه کرد. هیچ درد قفسه سینه، تنگی نفس یا گیجی نداشت. فشار خون او ۲۵۰/۱۷۰ میلی متر جیوه بود. در معاینه چشم پزشکی، حدت بینایی اصلاح شده در چشم راست ۲۰/۱۲۰ و در چشم چپ ۲۰/۸۰ بود. بررسی فوندوسکوپی رتینوپاتی پرفشاری خون درجه ۴، با ادم دیسک در هر دو چشم، خونریزی های شعله ای شکل (سر پیکان)، ترشحات سخت (پیکان)، و لکه های پشم پنبه ای (ستاره) را نشان داد. توموگرافی انسجام نوری جداشدگی حسی عصبی فووئال – نوعی جداشدگی موضعی اگزوداتیو شبکیه – را در هر دو چشم نشان داد که تاری دید بیمار را توضیح داد. مطالعات آزمایشگاهی سطح نیتروژن اوره خون را ۴۱ میلی گرم در دسی لیتر و سطح کراتینین ۴.۴ میلی گرم در دسی لیتر را نشان داد و آزمایش ادرار هماچوری و پروتئینوری را نشان داد. بیمار برای مدیریت فشار خون سرکش در بیمارستان بستری شد. در حالی که او برای فشار خون بالا دارو دریافت می کرد، فشار خون او بهبود یافت. ۵ ماه بعد، حدت بینایی او به ۲۰/۳۰ در هر دو چشم بهبود یافته بود و انفصال های حسی عصبی فووئال را برطرف کرد.
N Engl J Med 2021; 385:1994. November 18, 2021
