مترجم: پروین امامی – پرستار
دو نوع واکسن mRNA به نام های BNT 162b2 (فایزر- BioNTech) و mRNA -1273 (مدرنا) مجوز استفاده ضروری را از سازمان غذا و داروی ایالات متحده دریافت کردند. علارغم کارایی بالا و عوارض مضر کمی که در کارآزمایی های بالینی یافت شد، فقط ۵۶% از افراد در ایالات متحده می خواستند واکسن را دریافت کنند. احتمال تاثیر منفی بر روی باروری یکی از دلایل تردید در واکسن زدن می باشد. به دلیل این که اثرات سمیت بر روی تولید مثل در کارآزمایی های بالینی مورد ارزیابی قرار نگرفته و SARS-CoV-2 با کاهش در پارامترهای اسپرم همراه بود، ما پارامترهای اسپرم قبل و بعد از تزریق واکسن mRNAرا مورد ارزیابی قرار دادیم.
روش ها: این مطالعه آینده نگر تک مرکزی در دانشگاه میامی، داوطلبان سالم سنین ۱۸ تا ۵۰ سال را از طریق اعلامیه هایی که در سرتاسر ایمیل های فهرست داخلی و بیمارستان های دانشگاهی پست شده بودند برای واکسن mRNA COVID- 19بکار گرفت. هیات بررسی سازمانی دانشگاه میامی تحقیق را مورد تایید قرار داد و رضایت نامه کتبی از همه شرکت کنندگان گرفته شد. مردان از قبل غربالگری شدند تا اطمینان حاصل شود که مشکلات باروری زمینه نداشته باشند. افرادی که علائم کووید-۱۹ داشتند یا نتیجه ازمایش آنها طی ۹۰ روز مثبت بود، از تحقیق کنار گذاشته شدند. نمونه مایع منی ۲ تا ۷ روز بعد از امتناع از تماس جنسی، قبل از دریافت اولین دُز واکسن و تقریباً ۷۰ روز بعد از دومین واکسن، از شرکت کنندگان گرفته شد. تجزیه و تحلیل مایع منی به وسیله اندرولوژیست های تعلیم دیده بر اساس رهنمودهای سازمان بهداشت جهانی انجام شد و شامل حجم منی، غلظت اسپرم، حرکت اسپرم، و تعداد کل اسپرم های متحرک (TMSC) بود. افراد مبتلا به الیگواسپرمی (غلظت اسپرم <15 میلیون/میلی لیتر) از تحقیق کنار گذاشته شدند. محدوده های مدیان و چارک(interquartile) (IQRs) برای همه متغیرها بعد از محاسبه توزیع داده ها، گزارش شدند. تست مجموع رتبه بندی Wilcoxon برای مقایسه پارامترهای مایع منی قبل و بعد از واکسیناسیون مورد استفاده قرار گرفت. تغییر در TMSC به طور گرافیکی ارائه شد. انالیز آماری با SPSS نسخه ۲۴ (IBM) انجام شد. ارزش ۲-tailed P کمتر از .۰۵ از نظر آماری معنی دار در نظر گرفته شد.
نتایج: ۴۵ مرد بین ۱۷ دسامبر ۲۰۲۰ و ۱۲ ژانویه ۲۰۲۱ داوطلب شدند (میانگین سنی ۲۸ سال)؛ نمونه های پیگیری در میانه(median) ۷۵ روز بعد از دُز دوم بدست آمد. تحقیق در ۲۴ اپریل ۲۰۲۱ خاتمه یافت. نمونه های خط مبنا بعد از یک دوره میانه معادل ۲.۸ روز امتناع از تماس جنسی گرفته شدند و نمونه های پیگیری نیز بعد از دوره میانه ۳ روز بدست آمدند. از بین ۴۵ مرد، ۲۱ نفر (۴۶.۷%) واکسن BNT 162b2 و ۲۴ نفر (۵۳.۳%) نیز mRNA-1273 دریافت کردند. غلظت اسپرم خط مبنا و TMSC به ترتیب ۲۶ میلیون/میلی لیتر و ۳۶ میلیون بودند(IQR, 18-51) . متوسط غلظت اسپرم بعد از دُز دوم واکسن به طور قابل توجهی تا ۳۰ میلیون/ میلی لیتر و متوسط TMSC تا ۴۴ میلیون افزایش یافت. حجم منی و تحرک اسپرم نیز به طور قابل توجهی افزایش یافت (جدول).
جدول. تغییر در پارامترهای آنالیز مایع منی قبل و بعد از واکسیناسیون کووید-۱۹
هشت نفر از ۴۵ مرد قبل از تزریق واکسن الیگواسپرمی (کاهش میزان اسپرم) داشتند (متوسط غلظت ۸.۵ میلیون/ میلی لیتر). از این هشت نفر، غلظت اسپرم هفت نفر در زمان پیگیری تا محدوده نروموزواسپرمی افزایش یافت (متوسط غلظت ۲۲ میلیون/ میلی لیتر)، و یک مرد الیگواسپرمی باقی ماند. هیچ مردی بعد از واکسن آزواسپرمی نماند. رسم آبشاری نیز تغییر بین شرکت کنندگان در TMSC از خط مبنا (محدوده ۲۲ میلیون تا ۹۳ میلیون) برای هر مرد را نشان می دهد (شکل).
شکل: رسم آبشاری تغییرات در پارامترهای تعداد کلی اسپرم متحرک بین شرکت کنندگان قبل و بعد از واکسیناسیون کووید-۱۹ را نشان می دهد.
در این تحقیق، پارامترهای اسپرم قبل و بعد از تزریق دو دُز واکسن COVID-19 mRNA هیچ کاهش قابل توجهی در هر پارامتر اسپرم در بین این فرقه کوچک مردان سالم را نشان نداد. به دلیل این که واکسن ها حاوی mRNA است نه ویروس زنده، بعید است که واکسن بتواند بر روی ویژگی های اسپرم تاثیر بگذارد. در حالی که این نتایج افزایش قابل توجه در همه ویژگی های اسپرم از نظر آماری را نشان دادند، مقدار تغییر در حد تغییر طبیعی فردی است و ممکن است تحت تاثیر واگشت به میانگین قرار گیرد. به علاوه، افزایش منی ممکن است به دلیل افزایش زمان پرهیز از تماس جنسی قبل از نمونه دوم باشد. مردان مبتلا به الیگواسپرمی دچار کاهش بیشتر در میزان اسپرم نشدند.
محدودیت های تحقیق شامل تعداد کم مردان ثبت نام شده؛ محدودیت در قابلیت کلیت دادن بیشتر از زمان جوانی، گنجاندن مردان سالم در تحقیق؛ پیگیری کوتاه مدت؛ و فقدان یک گروه کنترل بودند. به علاوه، در حالی که آنالیز منی از اصول ارزیابی باروری جنس مذکر است، آن یک پیش بینی کننده ناقص احتمال باروری می باشد. علارغم این مسئله، چارچوب زمانی تحقیق چرخه کامل عمر اسپرم را در بر می گیرد.
Daniel C. Gonzalez, BS1; Daniel E. Nassau, MD; Kajal Khodamoradi, PhD;
JAMA. June 17, 2021. doi:10.1001/jama.2021.9976
