تازه های پزشکی

تزپلوماب بزرگسالان مبتلا به آسم شدید و کنترل نشده

Andrew Menzies-Gow, M.D., Jonathan Corren, M.D., Arnaud Bourdin, M.D

زمینه: تزپلوماب یک آنتی بادی مونوکلونال انسانی است که باعث مسدود شدن لنفوپویتین استرومایی تیموس میشود، یک سیتوکین مشتق شده از سلول اپیتلیال که در پاتوژنز آسم نقش دارد. کارآیی و ایمنی تزپلوماب در بیماران مبتلا به آسم شدید و کنترل نشده نیاز به ارزیابی بیشتر دارد.

مواد و روش ها: ما یک آزمایش فاز سه چند مرحله ای، تصادفی، دوسوکور، کنترل شده با دارونما انجام دادیم. بیماران بین ۱۲ تا ۸۰ سال بودند و به طور تصادفی هر ۴ هفته و به مدت ۵۲ هفته تزپلوماب (۲۱۰ میلی گرم) یا دارونما دریافت کردند. نقطه پایانی اولیه نرخ سالانه تشدید آسم در طی ۵۲ هفته بود. این نقطه پایان همچنین در بیمارانی که تعداد ائوزینوفیل خون پایه کمتر از ۳۰۰ سلول در هر میکرولیتر داشتند، ارزیابی شد. نقاط پایان ثانویه شامل حجم بازدم اجباری در ۱ ثانیه (FEV1) و امتیازات در پرسشنامه کنترل آسم –۶ درج شد.

نتایج: به طور کلی، ۱۰۶۱ بیماربه صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند (۵۲۹ نفر برای دریافت تزپلوماب و ۵۳۲ نفر برای دریافت دارونما تعیین شدند). نرخ سالانه تشدید آسم با تزپلوماب ۰.۹۳ (با فاصله اطمینان ۹۵٪، ۰.۸۰ تا ۱.۰۷) و با دارونما ۱۰.۱۰ بود. در بیماران با تعداد ائوزینوفیل خون کمتر از ۳۰۰ سلول در میکرولیتر، میزان سالانه ۱.۰۲ با تزپلوماب و ۱.۷۳ با دارونما بود. در هفته ۵۲، با در نظر گرفتن FEV1 در گروه تزپلوماب نسبت به دارونما بهبود بیشتری بود. (۰.۲۳ در مقابل ۰.۰۹ لیتر، اختلاف ۰.۱۳ لیتر) و امتیازات در ACQ-6، بهبود با تزپلوماب بیشتر بود (نمره ۱.۵۵- در مقابل ۲۲.۲ −، اختلاف ۰.۳۳)، AQLQ (1.49 در مقابل ۱.۱۵؛ اختلاف ۰.۳۴) وASD  (۰.۷۱- در مقابل .۰.۵۹-؛ اختلاف ۰.۱۲-). فراوانی و انواع رویدادهای نامطلوب بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت.

نتیجه گیری: بیماران مبتلا به آسم شدید و کنترل نشده که تزپلوماب دریافت کردند، نسبت به افرادی که دارونما دریافت کرده اند، تشدید آسم کمتر و عملکرد بهتر ریه، کنترل آسم و کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی بیشتری نسبت به گروهی که دلرونما دریافت کردند داشتند.

N Engl J Med 2021; 384:1800-1809. May 13, 2021

نوشته های مشابه