Paige Seeker, M.D., Sandra Osswald, M.D
خانمی ۳۳ ساله مبتلا به بیماری سلیاک با ۳ هفته سابقه تغییر رنگ بدون درد زبان به کلینیک پوست مراجعه کرد. وی گزارش داد که از توتون و تنباکو یا ترکیبات بیسموت استفاده نمی کند و غذاهای رنگی یا آب نبات مصرف نکرده است و هیچ ماده پر کننده آمالگامی نیز نداشته است. یک دستگاه داخل رحمی آزاد کننده پروژسترون ۳ سال پیش برای پیشگیری از بارداری در بیمار قرار داده شده بود و وی هیچ داروی دیگری مصرف نکرده بود. او خستگی خفیف را گزارش کرد اما در غیر این صورت احساس خوبی داشت. معاینه فیزیکی، پچ-های رتیکولار هایپرپیگمانته در جوانب پشتی جانبی زبان او را با نواحی سالم مخاط باکال، کام، لثه و سایر مخاط ها نشان داد. مطالعات آزمایشگاهی از نظر شمارش کامل خون، پانل متابولیک طبیعی و سطح طبیعی ویتامین B12 و تیروتروپین قابل توجه بود. یک آزمایش تحریک کسینتروپین، پاسخ آدرنال ناکافی را نشان داد، با سطح کورتیزول پایه ۷.۹ میکروگرم در دسی لیتر (۲۱۸ نانومول در لیتر)، سطح کورتیزول ۳۰ دقیقه از ۹.۵ میکروگرم در دسی لیتر (۲۶۲ نانومول در لیتر) و ۶۰ دقیقه سطح کورتیزول ۷.۵ میکروگرم در دسی لیتر (۲۰۷ نانومول در لیتر) ؛ سطح کورتیکوتروپین، بعد از ظهر اندازه گیری شده، در ۱۱۰۲ pg در میلی لیتر (۲۴۳ pmol در لیتر) افزایش یافت (مقدار مرجع، ۲۰<pg در میلی لیتر ]۴<pmol در لیتر]). آزمایش آنتی بادی ۲۱-هیدروکسیلاز مثبت بود، یافته ای که با تشخیص نارسایی آدرنال خودایمن سازگار است. در نارسایی اولیه غده فوق کلیه، هایپرپیگمانتاسیون پوستی معمولاً عمومی می شود و شامل مناطق در معرض آفتاب، چین کف دست، بستر ناخن و غشاهای مخاطی است. تغییر رنگ زبان منفرد،کمتر شایع است. درمان روزانه با هیدروکورتیزون خوراکی آغاز شد، و در مورد علائم بحران آدرنال و نیاز به درمان مادام العمر با او مشاوره شد. در طی ۴ تا ۸ هفته پس از شروع درمان، هایپرپیگمانتیشن زبان برطرف شد.
N Engl J Med 2021; DOI: 10.1056/NEJMicm2100706. June 19, 2021
