Tian Chen, M.D. & Dong-Lai Ma, M.D., Ph.D
مرد ۶۵ ساله مبتلا به نقرس و بیماری مزمن کلیه با سابقه ۵ ساله درد مفاصل و تورم در دست، پا و زانو به کلینیک پوست مراجعه کرد. در طول این ۵ سال، او به طور متناوب درمان دارویی برای نقرس دریافت کرده بود و دوره‌هایی از بهبود گذرا داشته است. با این حال، او به طور مداوم داروهای طولانی مدت دریافت نکرد و آرتریت او پیشرفت کرد. در معاینه بالینی، توفوس های متعدد و بدشکلی در مفاصل دست (پانل A)، پا و زانو داشت. وی برای بررسی و درمان بیشتر به کلینیک روماتولوژی ارجاع داده شد. مطالعات آزمایشگاهی سطح اورات سرم ۹.۶ میلی گرم در دسی لیتر (۵۷۰ میکرومول در لیتر؛ محدوده مرجع، ۳.۵ تا ۷.۰ میلی گرم در دسی لیتر [۲۱۰ تا ۴۲۰ میکرومول در لیتر]) و سطح کراتینین سرم ۱.۸ میلی گرم در دسی لیتر (۱۶۰ میکرومول در لیتر؛ محدوده مرجع، ۰.۷ تا ۱.۲ میلی گرم در دسی لیتر [۶۰ تا ۱۱۰ میکرومول در لیتر]) را نشان دادند. آرتروسنتز اولین مفصل متاتارسوفالانژیال پای راست او، یک اگزودای چسبناک و سفید ایجاد کرد. کریستال های متعدد اورات مونوسدیم در زیر میکروسکوپ نور پلاریزه (پانل B) قابل مشاهده بودند. درمان کاهش اورات آغاز شد. در ۱۰ ماه پیگیری، درد و تورم مفصل بیمار به طور قابل توجهی کاهش یافت.
N Engl J Med 2021; 385:e97. December 30, 2021
